تعیین ارتباط بین کرانیوتومی و سطح هورمون رشد و کورتیزول در بیماران ضربه مغزی شدید

مقدمه: براساس مطالعات انجام شده در ضربه مغزی شدید، پاسخ های هورمونی مختلفی به صورت افزایش یا کاهش سطح سرمی آنها ایجاد می گردد. از جمله این تغییرات افزایش هومون رشد و کورتیزول است. این تغییرات می تواند در دوره بهبودی و توان بخشی بیمار ادامه یابد و بر پیش آگهی و بقای وی تأثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی نقش کرانیوتومی بر پاسخ هورمونی است. روش کار: مطالعه اخیر به شیوه هم گروهی با نمونه گیری آسان برروی دو گروه بیست نفری (کرانیوتومی شده و کرانیوتومی نشده) از بیماران ضربه مغزی شدید مراجعه کننده به بیمارستانهای الزهرا(س) و کاشانی اصفهان در سالهای 81 و 82 انجام شد. پس از انجام نمونه گیری، سطح کورتیزول و هورمون رشد سرم در روزهای اول و هفتم همراه با خصوصیات دموگرافیک افراد ثبت گردید. سطح سرمی هورمون های رشد و کورتیزول به روش رادیوایمنواسی اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون های آماری تی زوج و تی دانش آموزی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: تفاوت معنی دار آماری بین میانگین هورمون رشد در روز اول در دو گروه کرانیوتومی شده و کرانیوتومی نشده وجود داشت(05/0 p<)، اما تفاوت معنی دار آماری بین میانگین سطح سرمی کورتیزول در روز اول در دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت. همچنین میانگین سطح سرمی هورمون رشد در روز هفتم در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی دار با هم داشتند(05/0 p<)، اما میانگین سطح سرمی کورتیزول در روز هفتم نیز در دو گروه فاقد اختلاف معنی دار بود. میانگین تغییرات سطح سرمی هورمون رشد و کورتیزول (هر دو) از روز یکم تا هفتم در دو گروه مورد مطالعه با هم تفاوت معنی دار آماری داشتند(05/0 p<). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که کرانیوتومی به عنوان یک عامل مستقل از تروما می تواند باعث تغییرات چشمگیرتر سطح هورمون های کورتیزول و رشد به صورت افزایش سطح سرمی آنها بشود.